Analizując porządek prawny panujący obecnie w Polsce, należy stwierdzić jednoznacznie, że nasze państwo zostało pozbawione jakichkolwiek jasnych regulacji, które mogłyby w rzetelny sposób stanowić trzon i kręgosłup dla powszechnie stanowionego prawa.

Dowodem na to jest fakt, iż w 1998 roku, czyli po zatwierdzeniu Konstytucji Kwaśniewskiego w 1997, Komisja Ustawodawcza Senatu III RP zatwierdziła projekt uchwały dotyczącej przywrócenia ciągłości prawnej II Rzeczypospolitej Polskiej i III Rzeczypospolitej Polskiej. Sytuacja ta w jasny sposób przedstawia rzeczywisty problem ciągłości Rzeczypospolitej oraz chaos konstytucyjny, ponieważ kolejno:

 Komisja Ustawodawcza Senatu III RP potwierdza chaos prawny i brak ciągłości Rzeczypospolitej

 w referendum odnośnie Konstytucji Kwaśniewskiego zagłosowało tylko 42,86% upoważnionych, co oznacza, że Naród nie wyraził swojej woli co do akceptacji proponowanej Konstytucji (wymóg stanowi 50% +1 osoba), Konstytucja Kwaśniewskiego została zatwierdzona nielegalnie;

w Konstytucji Kwaśniewskiego nie ma zapisu, który uchyla wcześniejszą Konstytucję Kwietniową, a tego wymaga prawo;

II Rzeczpospolita Polska począwszy od wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, po dziś dzień zachowała swoją ciągłość w oparciu o Konstytucję Kwietniową i rząd na uchodźstwie;

jeżeli Konstytucja Kwaśniewskiego nie została zatwierdzona przez Naród oraz nie uchyliła skutecznie poprzedniej, a II RP nie utraciła swojej ciągłości, oznacza to, że jedynym, najwyższym aktem prawnym, który obowiązuję w Rzeczypospolitej Polskiej jest Konstytucja Mościckiego z 1935 roku, a jedyny legalny Urząd Prezydenta sprawuje Jan Zbigniew Potocki.

Na dowód powyższego należy przytoczyć tutaj ustalenia Komisji Ustawodawczej Senatu z dnia 17 marca 1998 roku,  które jasno potwierdzają wyżej przedstawione tezy (cały zapis archiwalny z prac komisji senackiej można znaleźć tutaj).

Senat stwierdza ciągłość prawną II Rzeczypospolitej Polskiej i III Rzeczypospolitej Polskiej jako suwerennego i niepodległego państwa polskiego.

Senat uznaje państwo utworzone w wyniku II wojny światowej na ziemiach polskich i funkcjonujące w latach 1944-1989 za niedemokratyczne państwo o totalitarnym systemie władzy, będące elementem światowego systemu komunistycznego, pozbawione suwerenności i nie realizujące zasady zwierzchnictwa Narodu.

Senat uznaje, że Ustawa Konstytucyjna Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 kwietnia 1935 roku (Dz.U. Nr 30, poz. 227) oraz wydane w jej wykonaniu akty normatywne - nie zostały w latach 1944-199 skutecznie uchylone ani zastąpione przez narzuconą konstytucję niesuwerennego państwa z dnia 22 lipca 1952 roku (Dz.U. Nr 33, poz. 232 z późniejszymi zmianami).

Senat wyraża wdzięczność działającym na podstawie Konstytucji kwietniowej organom państwowym, stanowiącym legalne organy władzy Państwa Polskiego, za ich pracę dla Ojczyzny oraz wszystkim tym, którzy w kraju i na obczyźnie walczyli o przywrócenie niepodległości i suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej.

Senat uważa za niezbędne podjęcie prac legislacyjnych w zakresie objętym niniejszą uchwałą, w celu stwierdzenia nieważności aktów normatywnych stanowiących w Polsce w latach 1944-1989, w szczególności w dziedzinie: ustroju i organów państwa, praw i wolności jednostek, w tym obywatelstwa polskiego, represyjnych unormowań prawa karnego, stanowiących narzędzie prześladowania za działalność niepodległościową i polityczną oraz unormowań prawa administracyjnego i cywilnego, na podstawie których dokonano niesprawiedliwych przekształceń własnościowych.

Jednocześnie Senat uważa, że powinny pozostać w mocy skutki aktów prawnych zgodnie z wymogami demokratycznego państwa prawnego, z zapewnieniem przywrócenia praw niesłusznie odebranych oraz ochrony praw słusznie nabytych.